سرطان‌های شایع در ایران کدامند؟
تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۹۱۰۱۱
به گزارش تابناک، این نکات را دکتر اردشیر قوام‌زاده، فوق‌تخصص بیماری‌های خون و سرطان بزرگسالان و بنیانگذار پیوند مغز استخوان در ایران هم تأیید می‌کند و در توضیح بیشتر می‌گوید: «در حال حاضر نه‌تنها با سونامی سرطان مواجه نیستیم که برخی سرطان‌ها روند کاهشی یا ثابت دارند.» او در پاسخ به سؤالات همشهری توضیحات بیشتری درباره شیوع سرطان کشور دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دلیل شیوع بیشتر سرطان در برخی شهرهای کشور چیست؟
برنامه ملی پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان برای تمامی مناطق کشور تدوین شده، اما فاکتورهای مختلفی وجود دارد که می‌تواند توزیع سرطان درشهرها را متفاوت از یکدیگر رقم بزند. به‌عنوان مثال در کلانشهر تهران، فاکتورهایی ازجمله ژنتیک، آلودگی هوا، آب آشامیدنی، مواد غذایی در بروز بیماری‌ها نسبت به سایر نقاط کشور متفاوت است. حتی نوع کود و سمپاشی میوه‌های تولیدشده در تهران با سایر شهرهای کشور متفاوت است.
عوامل مؤثر در بروز سرطان‌ها یک مسئله جهانی است، یا تنها در برخی کشورها وجود دارد؟
بروز سرطان در کشورهای توسعه‌یافته به‌دلیل صنعتی شدن بیشتر است. از سوی دیگر با افزایش جمعیت، آمار ابتلا هم بیشتر می‌شود. جمعیت کشور ما هم نسبت به سایر کشورها 10سال جوان‌تر است، اما ما هم در مسیر پیری حرکت می‌کنیم. نکته مهم این است که در برخی سرطان‌ها روند کاهشی داریم و ادعای روند صعودی درباره همه سرطان‌ها در کشور، غلط است.
دلیل این روند کاهشی چیست؟
دسترسی به داروهای جدید، کنترل بیشتر بیماری و آگاه‌تر شدن مردم. شرکت‌های دارویی کشور موفقیت‌های خوبی در زمینه تولید داروهای سرطان دارند، داروهایی هم که در اختیار داریم جدید است و پزشکان هم از درمان‌های نوین کاملا مطلع هستند. من تعجب می‌کنم که این موارد را به مردم نمی‌گویند. سطح سواد علمی مردم ایران در حال افزایش است و جمعیت تحصیلکرده‌های بالای لیسانس ما نسبت به سایر کشورها عدد بیشتری به‌خود اختصاص می‌دهد. این مسئله باعث شده که مطالبات درمانی مردم هم افزایش پیدا کند و ارجاع بیشتری به پزشکان متخصص داشته باشند.
کدام سرطان‌ها روند نزولی دارند؟
برخی سرطان‌ها ازجمله مری و لنفوم معده در کشور به‌صورت واضح رو به کاهش است. سایر سرطان‌ها هم به‌دلیل درمان‌های مدرن، افزایش اطلاعات و فهم مردم یا شیوع ثابتی دارند یا روند کاهشی پیدا کرده‌اند. نکته مهم اینجاست که اکنون تشخیص بیشتر و دقیق‌تری وجود دارد و مردم هم بیشتر مراجعه می‌کنند.
اما آمارهای رسمی وزارت بهداشت، حاکی از افزایش ابتلا به برخی سرطان‌هاست؟
بله، درست است. سرطان‌های ریه، پروستات و مغز استخوان در حال افزایش است. دلیل افزایش سرطان ریه مصرف دخانیات است که پیش از این در مردان بوده اما اکنون مصرف سیگار در زنان ایرانی هم افزایش پیدا کرده است. بیشتر شدن امید به زندگی و طول عمر هم مثل این بیماری در سن بالا بروز می‌کند. سرطان پروستات هم معمولا بین ۷۰ تا ۷۴ سالگی تشخیص داده می‌شود و در ایران سن امید به زندگی افزایش پیدا کرده است. سبک تغذیه مردم هم در بروز این سرطان دخیل است، چاقی و کم‌تحرکی، مصرف گوشت قرمز و مواد غذایی با کالری بالا ریسک ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد. درمان سرطان در کشور به درستی انجام می‌شود و ما در این حوزه با آمریکا و اروپا برابری می‌کنیم، اما سبک زندگی مردم نادرست است. مردم باید از خوراکی‌ها و مواد غذایی طبیعی استفاده کنند. حتی در خرید سبزیجات هم باید اطمینان داشته باشند که این محصول سالم و ارگانیک تهیه شده و کود شیمیایی ندارد. خودایمنی برای افراد بسیار مهم است و اینکه از مواد غذایی که مصرف می‌کنند اطمینان داشته باشند. البته وزارت جهادکشاورزی و وزارت بهداشت هم باید استفاده از مواد شیمیایی برای مواد خوراکی را کنترل کنند.
وضعیت شیوع سرطان در ایران
در حال حاضر سرطان‌های پستان، روده بزرگ، ریه، پروستات و معده ازجمله سرطان‌های شایع در ایران هستند. البته ایران هنوز جزو کشورهای با آمار بالای ابتلا به سرطان نیست و مطرح‌شدن واژه سونامی سرطان در کشور مورد تأیید متولیان حوزه سلامت نیست. به تأکید آنها، کشورهای اروپایی در حال حاضر بیشترین ابتلا به سرطان در مقایسه با سایر نقاط دنیا را دارند.
البته برنامه‌ریزی‌هایی هم برای تشخیص زودهنگام سرطان‌ها در کشور در حال انجام است و به‌زودی غربالگری سرطان ریه و معده در برخی استان‌ها که آمار مبتلایان در آنها بیشتر است، برای نخستین‌بار انجام خواهد شد. برنامه ملی پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان هم با هدف کاهش مرگ‌ومیر در وزارت بهداشت تدوین شده که شامل اقداماتی ازجمله غربالگری سرطان پستان و روده بزرگ، آموزش به جامعه و ارتقای کیفیت خدمات تشخیصی و درمانی است. برنامه‌ای براساس شایع‌ترین سرطان‌ها در استان‌های کشور طراحی شده که به شرح زیر است. البته جنسیت در این سرطان‌ها هم مطرح است. به‌گونه‌ای که سرطان پستان آمار بالایی در زنان دارد و به‌صورت اندک در مردان هم مشاهده می‌شود یا سرطان پروستات که بیماری مردانه است. اما در مورد سایر سرطان‌ها توزیع جنسی در میان زنان و مردان یکسان است.
منبع: روزنامه همشهری
منبع: تابناک
کلیدواژه: مناجات شعبانیه امامی کاشانی انتخابات مجلس انتخابات مجلس خبرگان سرطان ژنتیک مناجات شعبانیه امامی کاشانی انتخابات مجلس انتخابات مجلس خبرگان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۹۱۰۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیفیت و بی‌توجهی: دست اندازی در جاده پیشرفت راهسازی ایران
سال ۱۸۵۲ بود که بشر برای نخستین‌بار در خیابان‌های شهر پاریس آسفالت ریخت. از آن به بعد، این فناوری نفتی محبوب‌تر شد و با رشد صنعت خودرو، ضرورت پیدا کرد. کشوری در جهان نیست که خیابان آسفالت نداشته باشد.
به گزارش پدال، هر بار که از خانه خود بیرون می‌آییم، آسفالت یکی از اولین تصاویری است که آن را می‌بینیم؛ هرچند که کمتر به چشم می‌آید. بنابراین می‌توان با اطمینان گفت که نقشی اساسی در زندگی ما دارند.
متاسفانه با وجود اینکه کشور ما یکی از اصلی‌ترین و بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان به شمار می‌رود، در فراهم‌آوری آسفالت باکیفیت برای شهروندانش مشکل دارد. پس در این مقاله بر آن شدیم که نگاهی به این مسئله داشته باشیم که اصلا آسفالت خوب چگونه است؟ چه پیش‌نیازهایی برای تولید آن وجود دارد؟ سپس به مشکلات اصلی راهسازی شهری و بین‌شهری نگاهی می‌اندازیم.
در انتها هم به پاسخ شهرداری‌ها به معضل سرعت یعنی دست‌اندازها ادای احترام خواهیم کرد. اما پیش از هر چیزی، شایسته است نگاهی مختصر به نحوه تولید آسفالت داشته باشیم.
ابتدا سنگدانههای سرد مانند شن و ماسه به خشک‌کن منتقل می‌شوند. سنگدانههای خشک‌شده با استفاده از صفحه ارتعاشی در اندازه‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند و به ترکیب قیر و مواد فیلر می‌رسند تا ذخیره‌سازی شوند.
واحد کنترل کیفیت، استاندارد آنها را بررسی می‌کند. در این فرایند از آسفالت بازیافتی هم استفاده می‌شود که میزان آن باید درحد طبیعی باشد وگرنه افزایش آن باعث کاهش کیفیت آسفالت خواهد شد.
شاید برای مصرف‌کننده، صاف‌ترین و تیره‌ترین و خط‌کشی‌شده‌ترین شکل آسفالت بهترین آن باشد اما پیش از تبدیل کردن خیابان به پیست مسابقه باید به نکاتی توجه شود.
کیفیت بالای قیر، دانه‌بندی مناسب سنگ‌دانه در مرحله تولید، مقاومت فشاری مناسب و استفاده درست از گیلسونایت، زیرسازی درست، سطح روان آسفالت‌کاری، مقاومت کششی خوب، مقاومت در برابر ترک‌خوردگی و قیمت مناسب از جمله ویژگی‌های اصلی یک آسفالت درخور هستند. با در نظر داشتن این فاکتورها، بهتر می‌توان به خیابان‌ها و جاده‌های داخلی نگاه کرد و آنها را ارزیابی کرد.
چرا آسفالت خوب مهم است؟نهایتا چه راه خاکی باشد و چه آسفالت، خودروهای ما آن را می‌پیمایند. اما در پذیرش این واقعیت نه‌چندان خوشایند دو فاکتور مهم وجود دارد: نخست آنکه به‌عنوان شهروندان این سرزمین باید بدانیم که لایق خدمات شهری درست و مناسب هستیم.
هرچند این کلیشه در سراسر جهان وجود دارد که «مردم باید حقشان را از مدیران، طلب کنند» اما هیچ‌گاه نباید این مسئله باعث شود تا جایگاه خود را فراموش کنیم. هدف اصلی ایجاد یک سازمان خدمات‌رسانی است نه بهانه‌تراشی!
دوم آنکه بهره‌مندی از آسفالت مناسب می‌تواند تاثیر به‌سزایی روی سلامت خودروهای ما داشته باشد. بخش بزرگی از خودروهای بازار داخلی بی‌کیفیت هستند. شرایط اقتصادی مشتری ایرانی را مجاب کرده تا به پایین‌ترین سطح امکانات مانند سیستم تهویه و بالابر برقی شیشه بسنده کند (هرچند این مورد هم تا چندی پیش به‌عنوان آپشن معرفی می‌شد).
پس اگر خودروی بی‌کیفیت را در خیابان یا جاده بی‌کیفیت قرار دهید، نتیجه آن چیزی جز افزایش استهلاک خودرو، ناراحتی سرنشینان و افزایش دردسرهای سازمان‌ها نیست.
تصور کنید یک خیابان مهم و پرتردد در شهر ۶۰ هزار نفری «الف»، کیفیت مناسبی دارد، به‌اندازه کافی بزرگ است و به‌جای دست‌اندازهای بی‌امان، از خط‌کشی درست و سیستم ترافیکی هوشمندانه استفاده می‌کند و صدالبته مانند سطح کره ماه، مملو از چاله نیست.
تردد خودروها در این مسیرها سروصدای کمتری در کابین ایجاد می‌کند. خط‌کشی‌ها هم می‌توانند به حرکت مردم نظم بیشتری بدهند تا حرکت ترافیک روان‌تر باشد. در نتیجه، آرامش راننده و سرنشینانش بیشتر حفظ می‌شود که خود، روی کیفیت رانندگی و کاهش تصادفات تاثیری مثبتی خواهند گذاشت.
علاوه‌بر آن، شهر ظاهر مرتب‌تری می‌گیرد و سطح رضایت عمومی از زندگی در آنجا افزایش پیدا می‌کند. اگر خیابان‌های شهرهای زیبا یک فاکتور مشترک با یکدیگر داشته باشند، آن آسفالت و خیابان‌کشی مناسب است.
از دید نگارنده، در زمینه زیبایی شهری، پس از آسفالت و ساختمان‌های مرتب، خودروها اهمیت پیدا می‌کنند. من هم دوست دارم با خرید یک دستگاه پورشه ماکان به زیبایی شهرم کمک کنم اما همان‌طور که در مقالات دیگر اشاره کرده‌ام، گاراژ خانه‌ام برای آن جا ندارد!
بی‌شک پاسخ این سوال، یک «بله» به‌وسعت ایران است. پیشتر در مقاله‌ای جداگانه به نبود آینده‌نگری در طراحی شهری اشاره کرده بودیم که می‌توانید آن را از بخش مقالات مرتبط (ابتدای مطلب) مشاهده کنید. کیفیت پایین زیرسازی یکی از اصلی‌ترین معضلات راهسازی ایران است. مسئولان راهداری و شهرداری‌ها به‌گونه‌ای در انجام پروژه‌ها «صرفه‌جویی» می‌کنند که انگار اگر یک پروژه با کیفیت «عالی» به اتمام برسد، آن مسئول را تبعید خواهند کرد.
سازمان‌های ما برای حفظ سرمایه و جبران کمبود بودجه‌هایشان از کیفیت خدمات کم می‌کنند اما دریغ از آنکه همین انتخاب باعث خرج و نگرانی بیشتر برای مردم و خود سازمان مربوطه می‌شود. نمونه آن هم در مناطق مسکونی و جاده‌های بین‌شهری کم نیست.
اگر شما هم یک مسیر را روزانه طی کنید، با چاله‌ها و خرابی‌های آن آشنا می‌شوید. برای اینکه از وضعیت جاده سایر نقاط کشور هم با خبر باشید، کافی است یک‌بار بلیط هواپیما تهیه نکنید و با پژو یا سمندهای زرد خطی از شهر «الف» به «ب» بروید.
نمی‌دانم چه کسی، چگونه و در نتیجه چه اتفاقی استفاده از دست‌انداز در خیابان‌ها و به‌ویژه، جاده‌های کشور مناسب و «عقلانی» دانسته است؟ از زمانی که به‌عنوان یک کودک دوچرخه‌سواری یاد گرفتم، با دست‌انداز سر کوچه مواجه شدم.
به یاد دارم که به من می‌گفتند وجود آنها برای کاهش سرعت مردم و موتورسواران ضروری است. تا اینکه با خودرو در جاده‌های شمال کشور، از خراسان‌شمالی تا گیلان، سفر کردم و با دست‌اندازهای بی‌شمار روبه‌رو شدم.
دست‌اندازهایی که اگر با سرعت قانونی جاده از آنها عبور کنید، حتما اتفاقی ناگوار برای شما یا خودروتان رخ خواهد داد. بی‌شک شماری از آنها هم فاقد تابلوی هشدار هستند که خود احتمال عبور نامناسب از روی دست‌انداز را افزایش می‌دهد.
برایم سوال است که چگونه مردم کشورهای دیگر از تاجیکستان گرفته تا ایالات‌متحده به اندازه ما به دست‌انداز نیاز ندارند؟ یعنی ما موتورهای بیشتری داریم؟ با توجه به جمعیت کشور آمریکا این مورد بعید است. آیا خودروهایمان سریع‌تر هستند؟ گمان نمی‌کنم چون حتی مردم تاجیکستان هم به انواع مرسدس‌بنز و بنتلی دسترسی دارند پس قطعا سریع‌تر نیستیم.
آیا رانندگی پرخاشگرانه‌ای داریم؟ پس چرا مسئولان توانمندتری برای «مدیریت درست» رفتارهای ترافیکی روی کار نمی‌آیند؟ دوست دارم این مطلب را با همان سوالی که آغاز کردم خاتمه دهم: چرا کشور نفت‌خیز ایران، همچنان از مسیرهای بی‌کیفیت رنج می‌برد؟ چرا از دست سرعت‌گیرها راحت نمی‌شویم؟
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»